-Kafiyeli Kadınlar

[selviboylum]

-Kafiyeli Kadınlar
.

Siz kurumayı bekleyen eski nehirlerdiniz,
Onlar karsuyu olup, kavrulan kalbinize aktılar..

Saçlarının dalgalarında savrulan
bir çift sandal oluverdi gözleriniz
Oysa onlar hep yere baktılar ….

Siz aç bebeklerdiniz,üveydi tüm sevgilileriniz
Onlar özlediğiniz kucaktılar.

Siz bilendikçe körleşirdiniz
Onlar pamuk kınlı keskin bıçaktılar.

Siz çizik çiziktiniz,güldükçe incelirdiniz
Onlar tepeden tırnağa dudaktılar.

Siz koca koca adamlardınız
Onlar zamana inat, nasıl da çocuk,nasıl da ufaktılar.

Sevmelere kıyamaz,kıskandıkça kıskanırdınız
Herkese haram,size haktılar.

Siz bir tatlı söze bin acı ömür biçerdiniz
Onlar severken cesur,beklerken korkaktılar.

Siz beklenmeyi dilerdiniz,gitmeye yeltenirdiniz
O an ıslak ıslak baktılar,üstelik çırılçıplaktılar.

Adları dilinizden düşmezdi artık,
yoksa onlar, tatsızdı tüm sofralar
Onlar aşınız,tuzunuz,balınızdılar
Velhasıl damaktılar...

Siz bir kış gecesi sokağa bırakılmış
evli barklı adamlardınız
Onlar hem sağanak hem sığınaktılar.

Siz elinize yüzünüze bulaştırırdınız ihanetlerinizi
Bilmezdi onları kimseler,
Balkonlarında salınan çarşafları gibi apaktılar.

Siz akıl sır erdiremezdiniz,herkese iç dökerdiniz
Onlar sadece sarmaşıklarla sırdaştılar,
bu yüzden bu kadar kıvraktılar.

Siz gün be gün eridiniz,özledikçe inceldiniz
Onlar tövbekârdılar, şimdi size de yasaktılar.

Siz dağlara çıktınız,denizler aştınız unutamadınız
Döndünüz bir de baktınız
Onlar kalbi şaşan adamlara yeni kavşaktılar.

Siz taş kesilirken
o yumuşak bedenleriyle onlar
Bir yabancıya yataktılar...

Siz kendinizi kemirdiniz,küfürbaz yeminler edindiniz
Oysa hayalinizde hala,ak gelinliğe al duvaktılar.

Siz 'Kafiyeli Kadınlar' şiirinde, çelimsiz bir özneydiniz
Onlar hep zengin uyaktılar...

Ah bilmediniz,siz hiç bilmediniz
Onlar ki onlar:
Sadakate uzak aşka tuzaktılar ….
.
Fatma Aydoğdu